Soms roept een tweet l leuke reacties op. Zo begaf ik me gisteren naar de AH in Lunetten om zelf eens kennis te nemen van de dagelijkse invasie van onze leerlingen in de pauze. Dat was inderdaad een ‘AH erlebnis’, zoals een collega REplied op mijn Foursquare Tweet. Anderen vroegen belangstellend naar de opbrengst. “Hoeveel heb je er gepakt?” Blijkbaar is het nieuws als Mol naar de AH gaat :). Je kunt ook naar de HV, maar de AH is goedkoper en klantvriendelijker, volgens een mijn volgers. Dat laatste is zeker het geval. Hulde aan de AH!
Een aantal incidenten maakte dat de bedrijfsleider vorige week contact met mij zocht. Onze leerlingen zijn namelijk hartelijk welkom in de AH, op voorwaarde dat ze zich gedragen. En dat bleek niet altijd het geval. Geluidsniveau standje 10; onbeleefde reacties bij aanspreken en proletarisch winkelen. Tja, ik zeg het maar eerlijk zoals het gezegd wordt. Tijd dus voor een actieve en morele ondersteuning.
Bij aankomst wordt ik vriendelijk ontvangen door de bedrijfsleider. Hij licht me voor over zijn winkel en de ‘hotspots’: de bakker & de energydrank. Per dag worden 300 (!) blikjes energydrank verkocht. À 30 cent. Nee, dat is geen Red Bull. Het vak Red Bull is overigens behoorlijk leeg. Ja, zegt de BL, die worden het meest gejat. Nou ja , dat lijkt me ook echt een statusmerk. Overigens: hoeveel energie kost de spanning van het gappen eigenlijk? Daarna drink je een blikje energydrank. Netto resultaat: nul?
Kunnen we energydrank niet gewoon verbieden op school, de AH, Nederland? Wat een zooi is dat en nergens goed voor. Klagen leerlingen over saaie lessen, kun je met zo’n blikje op toch niet eens in slaap vallen!? Of, worden de lessen saai omdat je innerlijk opgefokt bent en je je niet kunt concentreren? Hoezo ‘verbetert de mentale prestatie’?. Ik lees op http://nl.wikipedia.org/wiki/Energiedrank: “Uit Australisch onderzoek bleek dat al na één suikervrij blikje van 250 ml Red Bull de “kleverigheid” van de bloedplaatjes toenam, waardoor het risico van stolselvorming toeneemt.” Een soort bomaanslag op je hart- en bloedvaten. Red Bullshit dus.
Dan, 12.10 uur, daar komen de eerste klantjes. In no time is lekker druk in de winkel. Diverse leerlingen komen een praatje met me maken of zeggen mij gedag. Natuurlijk gedraagt iedereen zich keurig. Ik verwacht ook niet anders. Trouwens, ook als ik er niet ben…
Alles verloopt heel gemoedelijk, al met al zo’n 40 leerlingen die door de winkel struinen. Soms met z’n vijven naar binnen; twee kopen iets wat < € 5,- kost. Vetpot is het dus niet voor de AH, hoewel, vele kleintjes maken een grote. Raad eens wie er op de kleintjes let?
Zie ze eens netjes op de beurt wachten bij de kassa. Zulk rustig volk. Je hebt ongeveer 10 minuten om in de AH je inkopen te doen. Anders zit je niet op tijd in de les.
Soms komen andere klanten klagen bij de bedrijfsleider. Of meedenken: korting als je je goed gedraagt. Of een soort bonuskaart voor leerlingen. Maar dan kan natuurlijk niet, want dat is discriminatie.
Waarom gaat een schooldirecteur in de pauze naar het winkelcentrum? Juist! Ook om de snoeproute verkennen! Af en toe komt er wel eens een buurtbewoner klagen. Dan rijst de troep de prullenbak uit – of bereikt die niet eens. Triest, maar waar. Goed, de terugweg. Ik slenter achter de leerlingen aan. Het eerste gedeelte gaat het goed. Twee prullenbakken staan langs de route. Leeg, dat wel, maar op de grond is ook niets te zien. Logisch, dan zijn de appelflappen nog niet op. Zo’n plastic bakje is dan nog handig en het blikje is nog niet leeg. In het volgende stuk staat één prullenbak. Die puilt uit! Heel goed. Ja, er ligt ook leeg blikje energydrank op de straatweg. Blijkbaar had de gebruiker te weinig energie om naar de prullenbak te lopen.
Dicht bij school staan zelfs twee prullenbakken, gezellig samen naast elkaar te staan. Ik zie een leerling er naar toe lopen. Zo’n plastic flappenbakje in de hand. Het wordt hem niet gemakkelijk gemaakt: de opening is te klein, maar hij houdt vol! Met een stevige duw verdwijnt het bakje in de afvalbak. Hulde! Het laatste stukje van de snoeproute schreeuwt gewoon om een paar strafklanten.
Dan gaat de bel. De pauze is voorbij.
Voor de goede orde en de juiste beeldvorming: we zijn niet de enige school in Lunetten en dit was de eerste keer in drie jaar dat ik dit bezoekje hoefde te brengen 🙂 En, nee, ik ben niet van plan zo’n verhaal over andere winkels te schrijven.
