Blog
Godin about curiosity
[vimeo clip_id=”2873717″]
How To Maintain Classroom Discipline
How To Maintain Classroom Discipline – Good And Bad Methods Training Educational Video
Israel en de volken
“There is no longer a chosen people”. Deze opmerking werd gemaakt door een Amerikaanse aartsbisschop tijdens een conferentie over christenen in het Midden Oosten. Deze bisschop heeft duidelijk de profetieën niet gelezen of begrepen. God is een God die niet liegen kan.
Deputy Foreign Minister Danny Ayalon reageert in onder meer de Jeruzalem Post. Hij zegt dat Israël steeds meer alleen komt te staan. Noch economisch, noch militair, is Israël te evenaren. Wat overblijft is buitensluiten en negeren. Dat zijn de ingrediënten voor het ‘wegpesten’ van iemand. Hier is geen plaats voor jou.
“In a panel discussion, DFM Ayalon stated that “The front line of our struggle in the international arena is the struggle against delegitimization of Israel. Enemies who have been unable to subjugate us militarily, economically or by terrorism are trying to do this with unfounded slander and delegitimization of Israel internationally.”
Deze woorden onderstreept hij door de toespraak van media-tycoon Rupert Murdoch aan te halen: “We live in a world where there is an ongoing war against the Jews.” Murdoch beschrijft drie fases in deze strijd.
1. Conventioneel. Voor de val van de Berlijnse muur was de strijd met het gebruik van militaire middelen. Israël overwon.
2. Terrorisme. Van de massamoord op de Israëlische atleten tot de intifada’s. Israël hield stand.
3. Wat nu aan de gang is, is een ‘Stille oorlog’, bedoeld om Israël te isoleren en de staat Israël te de-legaliseren. Deze strijd wordt op veel fronten gevoerd. Media, multinationals, non-governemantal organisations (NGO).
En ook de ‘kerk’ voegt zich dus in dat rijtje. Na twee weken vergaderen komt de genoemde synode van RKK bisschoppen tot de oproep dat Israël de VN-resoluties over de ‘bezette gebieden’ moet opvolgen en niet de Bijbel moet hanteren om het ‘onrecht’ van de Palestijnen te rechtvaardigen. In een reactie zegt Ayalon dat Israël het zeer betreurt dat de synode verworden is tot een politiek forum voor anti-Israël propaganda. Maar, is dat niet al eeuwen het geval met de RKK?“We Christians cannot speak of the ‘promised land’ as an exclusive right for a privileged Jewish people. This promise was nullified by Christ. There is no longer a chosen people – all men and women of all countries have become the chosen people.“
Schokkend! De vervangingstheologie is nog steeds springlevend en zal opnieuw een voedingsbodem blijken te zijn voor het antisemitisme. Opnieuw zegt de wereld en de kerk tegen de Joden: voor jullie is hier geen plaats. De rol van de kerk van Rome is al eeuwenlang dubieus en haar streven naar één wereldgodsdienst wordt meer en meer helder. Zo sprak de Iraanse president zich onlangs uit voor een ‘heilige alliantie’ met de paus ’tegen de secularisering’. Nota bene! Twee geloven op een kussen: daar slaapt de duivel tussen. Duidelijker voorbeeld kun je niet hebben. Op naar een nieuwe wereldorde. Is het niet juist deze Iraanse president die de ’12e Mahdi’ verwacht en zich zijn wegbereider noemt?
Ik ben niet verbaasd; de Bijbel voorzegt het. Israël zal door grote verdrukking heen gaan en komen tot de beloofde en reeds gekomen Messias. De Heere Jezus spreekt duidelijke taal: let op de vijgeboom. Als de takken teer wordt, dwz uit gaan lopen, dan komt Ik terug. Let op Israel. Gods uitverkoren volk. Voordat het zover is, zal de mens der zonde, de gruwel der verschrikking, de antichrist komen en met hem een nieuwe wereldorde. Wie op de tekenen let, is niet verbaasd, maar waakt.
“En alsdan zal in den hemel verschijnen het teken van den Zoon des mensen; en dan zullen al de geslachten der aarde wenen, en zullen den Zoon des mensen zien, komende op de wolken des hemels, met grote kracht en heerlijkheid.” Matt 24:30
Mol in de AH
Soms roept een tweet l leuke reacties op. Zo begaf ik me gisteren naar de AH in Lunetten om zelf eens kennis te nemen van de dagelijkse invasie van onze leerlingen in de pauze. Dat was inderdaad een ‘AH erlebnis’, zoals een collega REplied op mijn Foursquare Tweet. Anderen vroegen belangstellend naar de opbrengst. “Hoeveel heb je er gepakt?” Blijkbaar is het nieuws als Mol naar de AH gaat :). Je kunt ook naar de HV, maar de AH is goedkoper en klantvriendelijker, volgens een mijn volgers. Dat laatste is zeker het geval. Hulde aan de AH!
Een aantal incidenten maakte dat de bedrijfsleider vorige week contact met mij zocht. Onze leerlingen zijn namelijk hartelijk welkom in de AH, op voorwaarde dat ze zich gedragen. En dat bleek niet altijd het geval. Geluidsniveau standje 10; onbeleefde reacties bij aanspreken en proletarisch winkelen. Tja, ik zeg het maar eerlijk zoals het gezegd wordt. Tijd dus voor een actieve en morele ondersteuning.
Bij aankomst wordt ik vriendelijk ontvangen door de bedrijfsleider. Hij licht me voor over zijn winkel en de ‘hotspots’: de bakker & de energydrank. Per dag worden 300 (!) blikjes energydrank verkocht. À 30 cent. Nee, dat is geen Red Bull. Het vak Red Bull is overigens behoorlijk leeg. Ja, zegt de BL, die worden het meest gejat. Nou ja , dat lijkt me ook echt een statusmerk. Overigens: hoeveel energie kost de spanning van het gappen eigenlijk? Daarna drink je een blikje energydrank. Netto resultaat: nul?
Kunnen we energydrank niet gewoon verbieden op school, de AH, Nederland? Wat een zooi is dat en nergens goed voor. Klagen leerlingen over saaie lessen, kun je met zo’n blikje op toch niet eens in slaap vallen!? Of, worden de lessen saai omdat je innerlijk opgefokt bent en je je niet kunt concentreren? Hoezo ‘verbetert de mentale prestatie’?. Ik lees op http://nl.wikipedia.org/wiki/Energiedrank: “Uit Australisch onderzoek bleek dat al na één suikervrij blikje van 250 ml Red Bull de “kleverigheid” van de bloedplaatjes toenam, waardoor het risico van stolselvorming toeneemt.” Een soort bomaanslag op je hart- en bloedvaten. Red Bullshit dus.
Dan, 12.10 uur, daar komen de eerste klantjes. In no time is lekker druk in de winkel. Diverse leerlingen komen een praatje met me maken of zeggen mij gedag. Natuurlijk gedraagt iedereen zich keurig. Ik verwacht ook niet anders. Trouwens, ook als ik er niet ben…
Alles verloopt heel gemoedelijk, al met al zo’n 40 leerlingen die door de winkel struinen. Soms met z’n vijven naar binnen; twee kopen iets wat < € 5,- kost. Vetpot is het dus niet voor de AH, hoewel, vele kleintjes maken een grote. Raad eens wie er op de kleintjes let?
Zie ze eens netjes op de beurt wachten bij de kassa. Zulk rustig volk. Je hebt ongeveer 10 minuten om in de AH je inkopen te doen. Anders zit je niet op tijd in de les.
Soms komen andere klanten klagen bij de bedrijfsleider. Of meedenken: korting als je je goed gedraagt. Of een soort bonuskaart voor leerlingen. Maar dan kan natuurlijk niet, want dat is discriminatie.
Waarom gaat een schooldirecteur in de pauze naar het winkelcentrum? Juist! Ook om de snoeproute verkennen! Af en toe komt er wel eens een buurtbewoner klagen. Dan rijst de troep de prullenbak uit – of bereikt die niet eens. Triest, maar waar. Goed, de terugweg. Ik slenter achter de leerlingen aan. Het eerste gedeelte gaat het goed. Twee prullenbakken staan langs de route. Leeg, dat wel, maar op de grond is ook niets te zien. Logisch, dan zijn de appelflappen nog niet op. Zo’n plastic bakje is dan nog handig en het blikje is nog niet leeg. In het volgende stuk staat één prullenbak. Die puilt uit! Heel goed. Ja, er ligt ook leeg blikje energydrank op de straatweg. Blijkbaar had de gebruiker te weinig energie om naar de prullenbak te lopen.
Dicht bij school staan zelfs twee prullenbakken, gezellig samen naast elkaar te staan. Ik zie een leerling er naar toe lopen. Zo’n plastic flappenbakje in de hand. Het wordt hem niet gemakkelijk gemaakt: de opening is te klein, maar hij houdt vol! Met een stevige duw verdwijnt het bakje in de afvalbak. Hulde! Het laatste stukje van de snoeproute schreeuwt gewoon om een paar strafklanten.
Dan gaat de bel. De pauze is voorbij.
Voor de goede orde en de juiste beeldvorming: we zijn niet de enige school in Lunetten en dit was de eerste keer in drie jaar dat ik dit bezoekje hoefde te brengen 🙂 En, nee, ik ben niet van plan zo’n verhaal over andere winkels te schrijven.
Klasmanagement
Een van mijn favoriete boeken is het boek ‘Achter de scherven’ van Adrian Plass. Omdat ik me in de hoofdpersoon en zijn situatie herken vanuit mijn ervaring als startend docent. Het is al weer heel wat jaren geleden, maar de beleving van de eerste lessen, de eerste aanvaringen, dat vergeet je niet. Adrian Plass vertelt op onnavolgbare wijze het ontroerende verhaal van de ontwikkeling van ‘meester’ Harper, die zonder vooropleiding terecht komt in een baan als tehuisvader in een internaat voor jongens met een gedragsstoornis. Waar het bij een andere collega van een leien dakje lijkt te gaan, heeft meester Harper de grootste moeite om zijn gezag te verdienen en wordt hij aan alle kanten uitgeprobeerd. Maar hij ontdekt het geheim van opvoeding: houden van je kinderen, van je leerlingen, je pupillen. En zij houden van jou.Onderwijzen vereist oefening. Vereist reflectie. Vallen en weer opstaan. Goed klasmanagement brengt leerlingen tot presteren en vormt hen tot volwassenen. Er zijn vast genoeg sites te vinden met tips voor ‘de beginnende en gevorderde’ docent. Onderstaande punten zijn mijn leerpunten en ontdekkingen.
- Benader leerlingen als volwassenen, beschouw hen als kinderen. Met respect.
- Bouw dagelijks aan je relatie met leerlingen. Groeten, oogcontact, glimlachen, bij naam noemen. Dat lijkt allemaal heel basic en dat is het ook. Iedereen wil toch gezien worden? Zie jij hen, zien zij jou.
- Wees consequent. Dat is pas strengheid. Voorkom ‘als… dan’ uitspraken. “Wie nú nog zijn mond open trekt, kan gaan.” Geheid dat het een van de liefste meisjes uit de klas is die nét nog wat tegen haar buurvrouw zegt. Het werkt beter om het zo te formuleren: “Wil jij na de les even bij me komen? Dan hoor ik graag van je waarom je nu door mij heen praat!”. Consequent is ook voorspelbaar zijn. Leerlingen moeten weten wat ze aan je hebben. Dat is veilig. Stelregel is dan ook: niet te veel regels, die moet je allemaal maar houden. Kies er maximaal drie die voor jou hanteerbaar zijn.
- Zeg het altijd als je iets niet leuk vindt, ook al lijkt er nog niets aan de hand. Dan ben je zelf nog niet op de top van je emotie en een leerling heeft dan nog de kans om een andere keus te maken. (Ooit kreeg ik het advies: vraag je eens af hoe je er uit ziet als je boos bent).
- Betrap op goed gedrag. Dat geldt vooral voor leerlingen die het lastig vinden om stil te zitten, zoals leerlingen met ADHD. Vijf keer meer belonen dan straffen.
- Je doceerstijl lijkt op je leerstijl. Niet iedere leerling kan je daarom vanzelfsprekend volgen. Navragen dus! Zit je nog op de juiste golflengte? Soms zag ik ogen van leerlingen vol onbegrip naar mij staren, maar ze zeiden niets. “Kun jij even samenvatten wat ik net gezegd heb? … Heel goed! Wat bedoel je dan als je zegt dat …”
- Leer empathisch te zijn. Empathie is het vermogen zich te identificeren met en begrijpen van andermans gevoelens. Leerlingen verlangen niet altijd argumenten of antwoorden, maar begrip voor hun standpunt. Dan mag je ook begrip voor jouw standpunt verwachten.
- Time out. Het is niet erg als je het antwoord niet weet, of niet weet hoe je moet reageren.
- Achter iedere leerling staan zijn of haar ouders. Ze horen graag goed nieuws. Spreek over hun kind alsof je leerling erbij is. Spreek met je leerlingen alsof hun ouders erbij zijn.
- Kauw niet alles voor en vermijd zoveel mogelijk om leerlingen te vertellen hoe ze het moeten doen. Er bestaat tegenwoordig zoiets als LEAN management. “Lean management focust op het voorkomen van verspilling: extra tijd; arbeid of materiaal dat wordt gebruikt om een product of dienst te leveren zonder dat het waarde toevoegt.” Oftewel: Leer Een Ander Nadenken. “En hoe zou jij dat oplossen?” Zo wordt LEAN learn. Natuurlijk zijn er grenzen, en schrijft een goede opdracht ook een werkwijze voor. Het gaat hier dan ook om je eigen instelling: hoe ga je met vragen van leerlingen om.
Onderwijs is hard werken. Toewijding aan je leerlingen en je vak is daarbij onmisbaar. Je hoeft niet alles in een keer te leren, maar zorg wel dát je leert. Wellicht helpen bovenstaande ervaringen je daarbij. Veel plezier!
