Categorie: Eindtijd

De vrouw, de Zoon, en de draak

  Door ,

A-A´ De vrouw heeft een verheven hemelse positie. Haar verschijning is heerlijk en koninklijk. Zij is een koningin, omgeven door licht. Wie is deze vrouw? Er zijn heel wat verklaringen. Ik houd het op Israël (Jer. 4:31, Jer. 31, Ps. 89). Zonder Israël is er geen Koninkrijk. Deze vrouw gaat na de geboorte van haar Kind naar een woeste plek, waar zij verzorgd moet worden en bescherming nodig heeft. De woestijn is de plek van de ballingschap.

De tijd is gelimiteerd en vastgesteld op 1260 dagen. Dat is omgerekend 3,5 jaar. Het voert te ver om hierop door te gaan, maar ik zie veel parallellen met de tijd van Elia. Ook hij was 3,5 jaar in een woeste plaats en kreeg eten van de raven en de weduwe. Omdat hier van dagen wordt gesproken, is het aannemelijk dat het hier gaat om een periode van 1260 jaar. In mijn boek over Elijah duid ik dit op de periode 538-1798 AD. Dat is de periode dat de paus de geestelijke macht in de kerk kreeg. (De wereldlijke macht loopt van 554-1814 AD). Het is ook deze 1260 dagen waarop de twee getuigen profeteren (Openb. 11:11:3). Zie ook het schema Tijd, tijden en een halve tijd in de downloadsectie.

B-B´ De vrouw is zwanger en schreeuwt in barensnood. Opmerkelijk genoeg zegt Jesaja dat de Vrouwe Sion al gebaard heeft voordat haar een wee overkwam (Jes. 66:7). Nog voor een wee haar overkwam, heeft zij een jongetje ter wereld gebracht. En de Bijbel zegt dat de wereld weeën zal hebben als de Messias opnieuw komt. De schepping zucht in barensnood.

De vrouw baart een Kind. Dat zal een Koning zijn, want een ijzeren scepter is in Zijn hand. (Psalm 2). Dat Kind wordt direct weer weggenomen. Voordat de draak kans heeft om het Kind te verslinden.

Onmiskenbaar wordt de geboorte van de Messias uitgebeeld. Jesaja profeteerde dat JHWH Zelf een teken zou geven. Een maagd zal zwanger worden en een Zoon baren. Zijn Naam zal Immanuël zijn (Jes. 7:14). Wat zegt de engel van de Heer tegen de herders? Ik verkondig u grote blijdschap, die voor heel het volk [nl. Israël] wezen zal, namelijk dat u heden geboren is de Zaligmaker, in de stad van David. Hij is Christus, de Heere. En dit zal voor u het teken zijn: u zult het Kindje vinden in doeken gewikkeld en liggend in de kribbe (Luk. 2). En Simeon zegt later: Zie, dit Kind is bestemd tot val en opstanding van velen in Israël en tot een teken dat tegengesproken zal worden.

C-C‘ Er is ook een ander teken – tegelijkertijd. Ook dat is een koninklijke verschijning. Ondanks de veelkoppigheid is het ook een eenheid. Het heeft één doel: het Kind te verslinden. Plaats: voor de vrouw. De draak wordt 12x in Openb. genoemd en wordt in de volgende perikoop met naam en toenaam genoemd: het is de satan.

D  Dit is het centrale gedeelte van dit chiasme. Het is een bijzonder beeld. Waarom staat er dat een derde deel van de sterren op de aarde geworpen zijn? Is het uit woede dat zijn opzet niet gelukt is? Of speelt er iets anders? Het vers is een omslagpunt. Van een hemels gezicht gaat het naar de aardse werkelijkheid.

Uit vers 7-18 blijkt dat de satan uit de hemel gegooid wordt. En dat hij zijn engelen meeneemt. Dat zijn de sterren van de hemel. Letterlijke sterren kunnen het niet zijn, want die zouden de aarde vernietigen.

Toen de discipelen op stage waren geweest en bij Jezus terugkwamen, toen vertelden ze wat ze gedaan hadden. Ook de demonen waren hen onderworpen. Toen zei Jezus: Ik heb het gezien. De satan viel als een bliksem uit de hemel. Het maakt duidelijk dat de strijd om het Koninkrijk op de aarde voortgezet wordt. We hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, zegt Paulus.

Toch vind ik het geen bevredigende verklaring. We lezen dat de draak zelf met zijn staart de sterren naar de aarde werpt. Dat kan er ook op duiden dat hij ten tijde van de geboorte versterking naar de aarde gestuurd heeft. Jes. 9:14 spreekt over kop en staart. De oudste en aanzienlijke zijn de kop. De staart is de leugens onderwijzende profeet. Want de leiders van het volk zijn misleiders. Wie door hen worden geleid, worden in verwarring gebracht. Dat was duidelijk het geval ten tijde van het leven Jezus op de aarde. Hoe vaak lezen we niet over demonen in het Evangelie. Maar de leiders van het volk zijn misleiders. Zij noemen Jezus de overste van de duivelen. En wat zei Jezus: pas op dat u niemand misleidt.

De staart die de sterren van de hemel veegt kan daarom zien op de leugengeesten die naar de aarde zijn gekomen.

Tenslotte, we lezen dat het eerste en derde teken GROOT zijn. Het woordje groot [megas] komt maar liefst 75x in Openbaring voor, meer dan in enig ander boek van het NT. En als je deze 75x doorleest, dan valt op dat groot nagenoeg altijd te maken heeft met de hemel, met wat van God komt. Of het nu een grote stem is, een groot zwaard, een grote ster van de hemel, een grote aardbeving, de grote dag van Zijn wraak, of ook een grote vrees die op de mensen kwam. Vandaar de het eerste en het derde teken groot zijn.

Het tweede teken is niet groot, maar de oude slang daarentegen wordt wel de grote rode draak genoemd. Hij doet grote wondertekenen die de mensen op de aarde bedwelmen. Hij heeft een mond vol grootspraak, en zijn stad is het grote Babylon. Is hij niet altijd bezig geweest om zich groter voor te doen dan hij is?

Het grote teken in Openbaring 12 verschijnt in de hemel en niet aan de hemel. Het sterrenbeeld van 23 september 2017 was geen vervulling of interpretatie zijn van dat profetische woord. De vervulling begon toen onze Heiland geboren werd. Toen werd Zijn ster gezien als een wegwijzer. Nergens in de Schrift worden sterrenbeelden gebruikt om de (feest)tijden te duiden; dat is voorbehouden aan de zon en de maan. In Job staat dat de sterren een plaats hebben, volgens de verordeningen van God (Job 38:31). Daarom gebruiken we ze wel om onze plaats te bepalen, zoals een zeeman navigeert op de sterren.

Meerdere keren verzochten de Farizeeën en Schriftgeleerden Jezus om een teken uit de hemel (Matth. 12). Zij kregen het teken van Jona de profeet. Hij was een type van de Heere Jezus. Eigenlijk zegt Yeshua: Ik ben het teken Zelf. Jona ging naar Nineve, naar de heidenvolken. Zij bekeerden zich op de boodschap van Jona.

Joden vragen om een teken, de Grieken zoeken wijsheid. Maar wij prediken Christus de Gekruisigde. Voor de Joden een struikelblok, en voor de Grieken een dwaasheid (1 Kor. 22-23). Maar voor hen die geroepen zijn, zowel Joden als Grieken, is Jezus de Messias, de kracht van God en de wijsheid van God.

Kijk jij ook met verlangen uit naar de komst van de Messias? Het vraagt om de wijsheid en inzicht van de mannen van Issaschar om de tijden (en gebeurtenissen) te overzien (1 Kron. 12:32). Dat was hetzelfde inzicht als Jozef in Egypte had, om te weten wat gedaan moest worden. Let wel, het is inzicht om te weten wat gedaan moet worden, niet om wat gebeuren gaat. Hoe wist Jozef wat er gedaan moest worden? Hij had inzicht gekregen van God in de dromen van de Farao.

Het zijn niet de sterren die ons vertellen wat gedaan moet worden. Openbaring 12 e.v. verschaft ons inzicht in de tijden en de gebeurtenissen. De beesten komen op uit de zee en de aarde. Zij zullen de heiligen vervolgen en de wereld misleiden met grote tekenen. Zijn de barensweeën aanstaande (Rom. 8)? Het is tijd om wakker te worden. We mogen ons niet laten ontstellen door de tekenen aan de hemel, maar worden opgeroepen om de wil van de Heilige uit te voeren. En dit is wat Jezus zegt dat we moeten doen: Let op: waak en bid, want u weet niet wanneer de tijd is (Markus 13:33). Waken en bidden dus.

Groot is het teken van de geboorte, sterven, en hemelvaart van de Messias. Hij is het Licht van de wereld. Maar groot is ook het teken van de dag van Gods wraak. Want de Messias is ook de Koning van de koninkrijken van deze wereld. Hij troont nu in de hemel, en Hij komt terug om Zijn troon op aarde op te eisen. In de hemel is geen tijd. Daarom zegt de Schrift ook: heden als je Zijn stem hoort, verhardt dan je hart niet. Voordat de donkere dagen komen.

De weerhouder

  Door ,

Het Romeinse Rijk komt ten einde als de Messias komt. De Thessalonicensen vroegen zich af wanneer dat zou zijn. Paulus zegt dan:

Laat niemand u op enigerlei wijze misleiden. Want die dag komt niet, tenzij eerst de afval gekomen is en de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, geopenbaard is. (2. Thess. 2:3).

De dag van de Messias komt als aan twee voorwaarden is voldaan: afval en de mens van de wetteloosheid. Afval wil zeggen: afwijken van wat vaststaat[1]. Paulus wordt ervan beschuldigd dat hij mensen leert van Mozes af te vallen[2]. Eerst komt de geloofsafval. Niet van buitenaf, maar van binnenuit. Afval van wat is overgeleverd door Mozes, de profeten en apostelen. Het tweede wat aan de komst vooraf gaat, is het zichtbaar worden van de mens van de wetteloosheid. Deze mens lijkt een persoon te zijn, maar kan ook verstaan worden als een reeks van personen. Zoals we spreken over ‘de paus’ of ‘de keizer van Rome’. Deze mens van de wetteloosheid is ook de zoon van het verderf. Dat is hij, die voor het bederf is overgegeven door Gods rechtvaardig oordeel[3]; zoals ook de farao eerst zelf zijn eigen hart verhardde en daarna daaraan door God werd overgeven. Ook Judas wordt ten voorbeeld gesteld[4]. Jeshua bidt:

Toen Ik met hen in de wereld was, bewaarde Ik hen in Uw Naam. Hen die U Mij gegeven hebt, heb Ik bewaard en niemand uit hen is verloren gegaan dan de zoon van het verderf, opdat de Schrift vervuld wordt. (Joh. 17:12, zie ook vers 10).

Ook hier spreekt Jeshua over Judas. Het laat de verradelijke aard van de mens van de wetteloosheid zien. Deze mens moet geopenbaard worden, zichtbaar worden. Dat was in de tijd van Paulus dus nog niet het geval.

… de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet. (2 Thess. 2:4).

De mens van de wetteloosheid is de tegenstander. Hij verheft zich boven God. Hij doet zichzelf voor als God. Ieder die zich boven God verheft, moet wel Zijn tegenstander zijn. Grootspraak en aanmatigend optreden zijn kenmerken van deze tegenstander. Dan doet zich vanzelfsprekend de vraag voor over welke tempel het gaat. In Jeruzalem stond nog steeds de tempel[5]. Uit de geschiedenis weten we echter dat het deze tempel niet is geweest. Die tempel is verwoest. Moet er een nieuwe tempel gebouwd worden waarin deze tegenstander plaats kan nemen? Dat kan. Maar laten we dichter bij de woorden van Paulus blijven. In het Nieuwe Testament worden de kinderen van God Zijn tempel genoemd. Paulus zegt:

Weet u niet dat u Gods tempel bent en dat de Geest van God in u woont? Als iemand de tempel van God te gronde richt, zal God hem te gronde richten, want de tempel van God is heilig, en deze tempel bent u. (1 Kor. 3:16-17).

De tempel die Paulus noemt is de gemeente. Samengevat is de wetteloze mens een type mens, dat zich niet houdt aan de wet van God -normloos, met een verraderlijke aard en de intentie om als God te zijn, aanmatigend in zijn optreden en met een grote mond[6]. En juist deze tegenstander blijkt zich te nestelen in de gemeente. Hij heeft zich daarin verborgen.

En u weet wat hem nu weerhoudt,

opdat hij op zijn eigen tijd geopenbaard wordt.

Want het geheimenis van de wetteloosheid is al werkzaam.

Alleen is er iemand die hem nu weerhoudt,

totdat hij uit het midden verdwenen is. (2 Thess. 2:6-7).

Deze verzen hebben de volgende structuur:

Weten

Wat, Wanneer (vanaf)

Waarom

Wie, Wanneer (tot aan)

De tegenstander wordt zichtbaar als zijn eigen tijdperk (kairos) aanbreekt. Dat tijdperk breekt aan als de weerhouder uit het midden verdwenen is. De ‘weerhouder’ blijkt zowel een macht als een persoon te zijn. Er is ‘iets’ dat de tegenstander weerhoudt om zich te vertonen. Dat ‘iets’ was Paulus en de gemeente bekend. Het is een weerhoudende macht. Wie waren de machthebbers in die tijd? Dat waren de Romeinen. Het Romeinse Rijk was de wereldmacht. Ook Paulus kende de TeNaCh en dus ook de profetie van Daniel over het statenbeeld. In de tijd van Paulus was het Romeinse rijk nog in volle glorie. De tegenstander hoefde niet eerder te komen, want hij werkte al in het verborgene.

Wat is deze wetteloosheid die in het verborgen werkt? Laten we de enkele Schriftgegevens bekijken. Jeshua waarschuwt voor diegenen die in Zijn Naam grote dingen gedaan hebben, maar niet de wil van de Vader doen. Hij benoemt hen als ‘u, die de wetteloosheid werkt.’ Wetteloosheid is het niet-doen van de wil van de Vader[7]. Tegen de geestelijke leidslieden in Zijn dagen zegt Hij dat zij van buiten wel rechtvaardig voor de mensen lijken, maar van binnen vol huichelarij en wetteloosheid[8]. Wettisch en daarom wetteloos. En doordat de wetteloosheid zal toenemen, zal de liefde van velen verkillen[9]. De geest van deze tegenstander is de geest van deze wereld, de geest van de antichrist.

Wie is de persoon die weerhoudt? Dat is de Romeinse keizer. Alleen kon Paulus dat niet rechtstreeks in zijn brief schrijven. We moeten deze uitspraak daarom ook lezen in deze context[10].

En dan zal de wetteloze geopenbaard worden. De Heere zal hem [de wetteloze] verteren door de Geest van Zijn mond en hem tenietdoen door de verschijning bij Zijn komst; (2. Thess. 2:8).

De wetteloze krijgt een gezicht. Als de weerhouder is verdwenen, dan zal hij zichtbaar worden. Maar met de komst de wetteloze, wordt ook zijn ondergang voorzegd. De wetteloze is daarom in de eerste plaats een macht die over verschillende personen in de tijd zichtbaar wordt.

En de wereld gaat voorbij en haar begeerte, maar hij die de wil van God doet blijft in eeuwigheid. Jonge kinderen, het is een laatste uur, en zoals gij hebt gehoord dat een antichrist komt, zo zijn ook nu vele antichristen opgestaan; daaruit weten wij dat het een laatste uur is. (1 Joh. 2:17-18).

Uiteindelijk, in het laatste uur, zal de antichristelijke macht ook in eigen persoon verschijnen.

hem, wiens komst overeenkomstig de werking van de satan is, met allerlei kracht, tekenen en wonderen van de leugen, en met allerlei misleiding van de ongerechtigheid in hen die verloren gaan, omdat zij de liefde voor de waarheid niet aangenomen hebben om zalig te worden. (2 Thess. 2:9-10).

Ook de tegenstander kent een paroussia, een komst. Alleen op een heel andere wijze dan de gezegende komst van de Messias. Hij stopt zijn energie in kracht, tekenen, wonderen, leugens, misleiding. Daarmee worden anderen misleid om ongerechtigheid te doen. Dat zijn zij die de waarheid niet liefhebben en zichzelf buiten het Koninkrijk sluiten. Zij hebben de waarheid niet aangenomen om zalig te worden. Van hun verlorenheid kunnen ze niet de tegenstander de schuld geven. Zíj hebben zich verzet tegen Zijn liefde.

Hij heeft Zichzelf voor ons gegeven, opdat Hij ons zou vrijkopen van alle wetteloosheid en voor Zichzelf een eigen volk zou reinigen, ijverig in goede werken. (Tit. 2:14).

[1] Gr: Apostasia, Apo=scheiden van, weggaan; Stasia komt van staan. Afwijken van de leer, van wat vaststaat.

[2] Hand. 21:21.

[3] Rom. 9:22.

[4] Hand 1:16.

[5] 1 Thessalonicenzen werd ongeveer rond het jaar 50 geschreven. De tweede brief kort daarna.

[6] Principes, aard, intentie, gedrag

[7] Matth. 7:23.

[8] Matth. 23:28.

[9] Matth. 24:12.

[10] De uitleg wordt ook bevestigd door de schrijvers van de vroege kerk, zoals Tertulianus en Irineus.

Van alles is een tijd (2)

  Door , , ,

3. Schemertijden

Wie de tijden kan duiden, kan vervolgens bedenken wat er moet worden gedaan. Dat we bijzondere tijden leven, zal niemand betwisten. Onze tijd kenmerkt zich door een diepgaande onderbreking en ontregeling. De enorme klap die de wereldeconomie krijgt, zal heel lang nadreunen. Hoe houden we overzicht?

In twee delen beschrijf ik enkele perspectieven die zichtt geven op de tijd en het verloop van de geschiedenis. In het eerste artikel komen drie seculiere perspectieven aan bod. In dit tweede deel beschrijf ik het patroon van de schemertijden in de heilsgeschiedenis.

schemertijden in een millenium

Patronen in de tijd kunnen we ook vanuit Bijbels perspectief bezien. Patronen zijn dan niet cyclisch, maar herhalend. Het eerste Bijbelse patroon dat ik bespreek is dat van de schemertijd. Tijd is meer dan chronologie. Tijd is altijd gekoppeld aan handelen. Er staan in de Bijbel geen jaartallen, maar tijd is gerelateerd aan leeftijden van mensen, aan tijdsintervallen tussen twee gebeurtenissen of handelingen, aan een regeerperiode of aan de natuur. Mozes leert ons zó onze dagen te tellen om een wijs hart te bekomen (Psalm 90). Bij God zijn duizend jaar als de dag van gisteren, of als een nachtwake. Een mensenleven daarentegen is 70 of 80 (de dubbele 40) jaar. Op zijn hoogst haalt men de volle 120 jaar (3×40). Het is de absolute maat voor het leven van de mens op de aarde van na de zondvloed. Dan heb je een vervuld (niet voltooid!) leven. Zoals de Joodse wens luidt: ‘tot 120 jaar’. M0zes is de enige die deze maat heeft bereikt. Zeventig staat in de Bijbel voor de alles omvattende veelvuldigheid van het menselijke. Zover het oog reikt (de letter ayin betekent ‘oog’ en telt de 70). De 40 is gekoppeld aan water, aan de reis door de woestijn, aan de reis door het leven. Tot zover deze beknopte uitwijding, waarmee ik aan wil geven dat de Bijbel op verschillende wijzen over de tijd en over tijdsperiodes spreekt. Steeds gaat het om de essentie van de ‘40’, van de ‘70’ of van de ‘120’.

Maar laat vooral dit u niet ontgaan, geliefden, dat één dag bij de Heer is als duizend jaar en duizend jaar als één dag (2 Petrus 3:8). Rabbi Nachmanides (1194-ca. 1270 AD) verklaart daarom dat zoals elke dag schemertijden kent, ook elke duizend jaar schemertijden kent. Een avondschemering hoort bij de voorbije dag, maar ook bij de komende dag. Bij uitstek kan de schemering dus een wisseling van tijdperk zijn. De hedendaagse joodse wetenschapper en Bijbelvorser Saul Kullok onderzocht of in iedere duizend jaar ook periodes van schemering in de geschiedenis te vinden zijn[i]. Dat blijkt zo te zijn. Op grond van twee gelijke schemertijden duurt de schemerperiode in Jeruzalem 84 minuten[ii]. Als één dag gelijk is aan duizend jaar, dan staan 84 minuten gelijk aan 58 jaar. Volgens rabbi Weinreb houdt het getal 84 verband met de inkijk in de werkelijke wereld. De Bijbelse 58 drukt het einde van een weg, van een periode aan. Zo is 58 de getalswaarde van Noach (troosten) en van het woord genade (gein). En Noach overleefde de zondvloed. Ook dat was een wisseling van tijdperk. Yeshua spreekt dat het in de laatste dagen zal zijn als de dagen van Noach (Mattheus 24:37-39). Noach – 58 – wil zeggen dat de mensheid weliswaar door het oog van de naald kruipt, maar niet totaal ondergaat.

Bovenstaand schema toont de schemertijd in elk millenium. In elke schemertijd vond een belangrijke gebeurtenis m.b.t. het volk Israël plaats. Van de uittocht van Abram uit Ur, de uittocht van het volk Israël uit Egypte, tot aan de drieënhalf jaar waarop rabbi Yeshua zijn openbare bediening uitoefende. De laatste 58 jaar beginnen volgens Kullok in 2018 AD. Daarmee leven we nu binnen de laatste schemerperiode van het zesde millennium. Dat is opnieuw een tijd die belangrijk is voor Israël. Er zijn twee belangrijke profetiën nog niet in vervulling gegaan. Dat is allereerst de eenwording van het Huis van Israël (het tienstammenrijk) met het Huis van Juda (het tweestammenrijk). Je leest dat in Ezechiël 37. De andere profetie is de komst van de Messias om Zijn volk te verlossen en alle dingen te herstellen (Handelingen 3:21). Voordat Hij komt, zal de hele wereld zuchten onder de knoet van de antimessias (Openbaring 13). Zie ook artikel [2]. Nu de economie van de wereld een noodstop heeft gemaakt, zal de roep om centrale coördinatie luider klinken dan ooit. Een nieuwe wereldorde zal tot stand komen.

Lees ook deel 1

[i] https://www.breakingisraelnews.com/110117/scientist-recalculates-time-til-end-of-days/ | https://www.breakingisraelnews.com/144067/world-renowned-scientist-calculates-we-are-currently-in-final-twilight-before-messiah/

[ii] Jeruzalem is de plaats waar hemel en aarde aan elkaar verbonden zijn.

Van alles is een tijd (1)

  Door , ,

Over generaties, kantelingen en de laatste dagen

Wie de tijden kan duiden, kan vervolgens bedenken wat er moet worden gedaan. Dat we bijzondere tijden leven, zal niemand betwisten. Onze tijd kenmerkt zich door een diepgaande onderbreking en ontregeling. De enorme klap die de wereldeconomie krijgt, zal heel lang nadreunen. We leven niet in een tijdperk van verandering, maar in een verandering van tijdperk, aldus Rotmans. Hoe moeten we deze verandering beoordelen? Hoe houden we overzicht?

In twee delen beschrijf ik enkele perspectieven die zicht tgeven op de tijd en het verloop van de geschiedenis. In het eerste artikel komen drie seculiere perspectieven aan bod. Het eerste perspectief is de Kanteling, waarin een generationeel patroon leidend is. Dit perspectief wordt uitgebreid met de wijze waarop Laszlo naar systeemcrises kijkt. Een derde perspectief is dat van de systeemoorlogen, de periode waarin opgebouwde spanning tussen naties tot ontlading komt. In een tweede artikel beschrijf ik twee lineaire Bijbelse benaderingen. Het is eerste is het patroon van de schemertijden in de heilsgeschiedenis. De tweede benadering is gebaseerd op de Bijbelse tijdmaat van de drieënhalf: Tijd, tijden en een halve tijd.

Dit artikel is een zelfstandig vervolg op eerdere artikelen: (1) Angst, Autonomie & All you need, (2) Vijf stappen naar volledige overheersing van een samenleving, (3) Homo sorosensus, (4) Gezag, Geld & Geest.

1.   Kanteling & Crisis

Generatie X, Y, en Z horen inmiddels tot het gewone taalgebruik. Ook kennen we de Babyboomers en de Millenials. Het staat voor een generatie van de bevolking die tussen een bepaalde periode ter wereld is gekomen. Zij hebben ook hun eigen aardige kenmerken. In Nederland introduceerde de socioloog Becker het generatiedenken. Gezien de benamingen van de generaties stoelt Beckers werk op de inzichten van Strauss & Howe. De Strauss-Howe Generational Theory (SHGT), ook wel de Fourth Turning theory genoemd, beschrijft een terugkerend patroon in de Amerikaanse geschiedenis vanaf de eerste kolonie in 1584 AD. Elke tachtig jaar is een generationele cyclus, verdeeld in vier periodes (generaties) van twintig jaar. De werkelijke lengte van een generationele cyclus zoals Strauss & Howe die onderscheiden, varieert tussen de 71 en 110 jaar. De ervaringen die mensen tussen hun 10e en 25e levensjaar opdoen, beïnvloeden hun verdere leven[i]. Elke generatie beslaat daarom een periode van 20-22 jaar en kent een archetype van de verzameling mensen die om de twintig jaar wordt geboren. Elke generatie is tegelijk ook kind van de tijd. De tijdgeest wordt vooral bepaald door de generatie van de Volwassene. Ook de tijd van een generatie kan dus worden getypeerd. De SHGT onderscheidt de (1) tijd van hoog vertrouwen, (2) van ontwaken, (3) van ontrafelen en (4) van crisis.

[i] https://www.thegenxfiles.com/

PeriodeArchetypeType kantelingTijdspanneGeneratie
VolwasseneHeld (Burgerlijk)Ontrafelen1901–1924Greatest Generation
OudereArtiest (AdaptiefCrisis1925–1942Silent Generation
     
KindertijdProfeet (Idealistisch)Hoog (recovery)1943–1960Babyboomers
Jong volwasseneNomaden (Reactief)Ontwaken1961–1981Generation X (13e generatie)
VolwasseneHeld (Burgerlijk)Ontrafelen1982–2004Generation Y (Millenials)
OudereArtiest (Adaptief)Crisis2005–hedenGeneration Z (Homelanders)

Steeds gaat het over de verhouding tussen individuen en instituties. Met instituties wordt bedoeld de wijze waarop de samenleving is ingericht. Naarmate het individu volwassener wordt, vermindert de afhankelijkheid van én het vertrouwen in de instituties. Totdat in de tijd van crisis oude instituties worden vernietigd en nieuwe worden herbouwd om als natie (of cultuur) te overleven. Het hele sterke individualisme van de (jong) volwassen fase verzwakt. Een nieuwe generationele cyclus staat op punt van beginnen.

In elke generatie zie je de volwassene in verhouding tot de kinderen staan. De volwassene wil de aarde goed achterlaten voor de kinderen. En iedere jongere probeert te compenseren of te corrigeren van wat zij ziet als excessen van de macht van de midlifers.

Volgens de SHGT verkeren we nu in de tijd van de crisis; de vierde fase van deze generationele cyclus. De vierde kanteling (Crisis) kan ook weer worden onderverdeeld in vier fases: 1. Katalysator. Een bijzondere gebeurtenis is de aanleiding tot de omschakeling. Zo kende we in 2008 de grote bankencrisis. Dat was als het ware de vonk in het kruidvat.  2. Regeneratie. Dit is de fase waarin men het probleem wil fixen. 3. De Climax. Dit is het moment van het grote gevaar. Het curciale moment wat de omschakelinge van de oude naar de nieuwe orde markeert. Het coronavirus zou in deze fase passen. Tijdens deze fase vindt vaak een complete oorlog plaats. 4. De Oplossing. Een glorierijke of een tragische afsluiting die de winnaars van de verliezers scheidt. Publieke vragen worden opgelost en een nieuwe orde stabiliseert zich[i].

Dat is het crisis is, is duidelijk. De vraag ligt op tafel hoe wij als natie overleven. Oude zekerheden worden afgebroken. Maar hoe en welke instituties worden gebouwd? Het lijkt er echter op dat dit niet meer de afzonderlijke naties zijn, maar dat de wereld geregeerd wordt door een beperkt aantal grote bedrijven: banken, media, food companies, en oliebedrijven. Ook de BigTech bedrijven[ii] en BigPharma[iii] horen hierbij. De samenstelling van de toptien kan in tien jaar fors veranderen. Stonden in 2006 energiebedrijven en een indrustrieel bedrijf in de top drie, in 2016 zijn dat IT bedrijven[iv]. Er zijn ruim honderd bedrijven in de wereld die alles bezitten. En deze bedrijven worden gecontroleerd door vier maatschappijen: McGraw-Hill, Northwestern Mutual, CME Group, en Barclay’s.

[i]https://internationalbusinessguide.org/corporations
https://www.thegenxfiles.com/2009/03/05/the-long-turning/

[ii] Zoals Google (Alphabet), Apple, Facebook, Amazon, en Microsoft. Tesla, Nike, Oracle, General Electric, Netflix, Lockheed Martin.

[iii] Pfizer, GSK, Johnson, Novartis, Merck, Eli Lily.

[iv] https://ritholtz.com/2016/09/largest-companies-2016/

De chaotische overgang van een industriële samenleving naar een informatie-gedreven globale samenleving.

De hoogleraar Ervin Laszlo is een vermaard filosoof en systeemwetenschapper die de overgang van tijdperk als een chaotisch proces beschrijft. Economische, sociologische en ecologische onhoudbaarheid zijn de krachten hierin. Laszlo onderkent eveneens vier fasen. (1) een trigger, (2) transformatie, (3) kritische chaotische fase, (4) de afbraak- of doorbraakfase. De overeenkomst met de vierde kanteling is zeer opvallend. De uitkomst van de ontwikkeling van de vierde fase wordt volgens Laszlo bepaald door de dominante cultuur na de vertakking (bifurcation). En als ik dan naar onderstaande figuur[i] kijk, dan lijkt me nu de vertakking die tot chaos leidt het meest dominant. En dat kunnen we gerust zorgwekkend noemen.

Samengevat leven we in een periode van crisis, waarin de gevestigde orde verdwijnt. In dit complexe en dynamische proces kantelt de wereldgemeenschap van een industriële samenleving naar een samenleving die gedreven wordt door informatie. De tijdspanne betreft 2005 tot 2025-2029. De dominante trend lijkt echter een ontwikkeling naar een breakdown.

[i] Laszlo publiceerde zijn model in 2008.

2. Vrede, of toch niet?

In 2006 promoveerde Ingo Piepers op een theorie dat er een patroon is in het vóórkomen van gewapende conflicten[i]. Zijn idee is dat de internationale politiek spanningen oproept die periodiek en mondiaal worden uitgevochten. Oorlog is een een manier waarop het internationale systeem zijn ordening verliest, spanning ontlaadt en tot een nieuw evenwicht te komen. Piepers identificeert sinds 1498 vier systeemcycli. De Dertigjarige Oorlog (1618-1648), de Napoleontische Oorlog (1792-1815) en de twee wereldoorlogen (1914-1945). Deze systeemoorlogen vallen overigens niet in de crisisfasen van de Generational Theory. Na elke systeemcrisis ontstond een nieuwe stabiele internationale orde. Piepers theorie laat ook zien dat de systeemoorlogen versnellen met dezelfde factor als waarmee het aantal militaire slachtoffers groeit. Volgens Piepers’ theorie zou vanaf 2011 een kantelpunt liggen op weg naar een nieuwe systeemoorlog die volgens hem medio 2020 op uitbreken staat[ii]. Vanaf 2011 wordt de hegemonie van de Verenigde Staten op het wereldtoneel langszaam maar zeker kleiner. Dat is het einde van de Pax Americana. Andere ontwikkelingen, zoals de Brexit, maken dat de internationale orde in toenemende mate disfunctioneel is. Naast steeds kortere intervallen en toenemende intensiteit neemt ook de omvang van het gebied toe. Van vooral Europa naar de volledige wereld. Het valt daarom te verwachten dat in een komende correctie ook de omvang van de wereldbevolking een factor is. Het uitroepen van een pandemie door de WHO zou heel goed een trigger kunnen zijn voor het uitbreken van een systeemoorlog. En in elk geval voor het creeëren van een nieuw normaal, een nieuwe wereldorde. Niet alleen voor de Europese delen, maar voor de hele wereld. Landen zijn nu – medio augustus 2020 – nog bezig met de interne bestrijding van de door de WHO uitgeroepen pandemie. En daarvandaan komt een centrale aansturing, getuige dezelfde woorden en daden die regeringen presenteren.

In deel twee: Schemertijden.

[i] https://sargasso.nl/author/ingo/ | https://global4cast.org

[ii] In een bespreking van de studie (2017) erkent De Bruijne (Clingendael Instituut) dat een verandering in de wereldorde (om de spanning eraf te halen) aannemelijk is, maar vraagt zich af of dit door een systeemoorlog zal gebeuren. https://spectator.clingendael.org/nl/publicatie/een-nieuwe-wereldoorlog  

Vismarktvirus of niet?

  Door , , ,

Is het Cvirus van menselijke makelij?

Deze Chinese wetenschapper zegt dat het uit een Chinees militair lab komt. Zij vluchtte naar de US om in leven te blijven. .

Ook Nobelprijswinnaar Luc Montagnier is overtuigd van de menselijke oorsprong van C19.

De Italiaanse prof. Tritto laat in een boek zien dat het C19 in het lab is gemaakt om mensen te besmetten.

Aan het verhaal van de vismarkt lijkt wel een luchtje te zitten.