Van alles is een tijd (1)

Over generaties, kantelingen en de laatste dagen

Wie de tijden kan duiden, kan vervolgens bedenken wat er moet worden gedaan. Dat we bijzondere tijden leven, zal niemand betwisten. Onze tijd kenmerkt zich door een diepgaande onderbreking en ontregeling. De enorme klap die de wereldeconomie krijgt, zal heel lang nadreunen. We leven niet in een tijdperk van verandering, maar in een verandering van tijdperk, aldus Rotmans. Hoe moeten we deze verandering beoordelen? Hoe houden we overzicht?

In twee delen beschrijf ik enkele perspectieven die zicht tgeven op de tijd en het verloop van de geschiedenis. In het eerste artikel komen drie seculiere perspectieven aan bod. Het eerste perspectief is de Kanteling, waarin een generationeel patroon leidend is. Dit perspectief wordt uitgebreid met de wijze waarop Laszlo naar systeemcrises kijkt. Een derde perspectief is dat van de systeemoorlogen, de periode waarin opgebouwde spanning tussen naties tot ontlading komt. In een tweede artikel beschrijf ik twee lineaire Bijbelse benaderingen. Het is eerste is het patroon van de schemertijden in de heilsgeschiedenis. De tweede benadering is gebaseerd op de Bijbelse tijdmaat van de drieënhalf: Tijd, tijden en een halve tijd.

Dit artikel is een zelfstandig vervolg op eerdere artikelen: (1) Angst, Autonomie & All you need, (2) Vijf stappen naar volledige overheersing van een samenleving, (3) Homo sorosensus, (4) Gezag, Geld & Geest.

1.   Kanteling & Crisis

Generatie X, Y, en Z horen inmiddels tot het gewone taalgebruik. Ook kennen we de Babyboomers en de Millenials. Het staat voor een generatie van de bevolking die tussen een bepaalde periode ter wereld is gekomen. Zij hebben ook hun eigen aardige kenmerken. In Nederland introduceerde de socioloog Becker het generatiedenken. Gezien de benamingen van de generaties stoelt Beckers werk op de inzichten van Strauss & Howe. De Strauss-Howe Generational Theory (SHGT), ook wel de Fourth Turning theory genoemd, beschrijft een terugkerend patroon in de Amerikaanse geschiedenis vanaf de eerste kolonie in 1584 AD. Elke tachtig jaar is een generationele cyclus, verdeeld in vier periodes (generaties) van twintig jaar. De werkelijke lengte van een generationele cyclus zoals Strauss & Howe die onderscheiden, varieert tussen de 71 en 110 jaar. De ervaringen die mensen tussen hun 10e en 25e levensjaar opdoen, beïnvloeden hun verdere leven[i]. Elke generatie beslaat daarom een periode van 20-22 jaar en kent een archetype van de verzameling mensen die om de twintig jaar wordt geboren. Elke generatie is tegelijk ook kind van de tijd. De tijdgeest wordt vooral bepaald door de generatie van de Volwassene. Ook de tijd van een generatie kan dus worden getypeerd. De SHGT onderscheidt de (1) tijd van hoog vertrouwen, (2) van ontwaken, (3) van ontrafelen en (4) van crisis.


[i] https://www.thegenxfiles.com/

PeriodeArchetypeType kantelingTijdspanneGeneratie
VolwasseneHeld (Burgerlijk)Ontrafelen1901–1924Greatest Generation
OudereArtiest (AdaptiefCrisis1925–1942Silent Generation
     
KindertijdProfeet (Idealistisch)Hoog (recovery)1943–1960Babyboomers
Jong volwasseneNomaden (Reactief)Ontwaken1961–1981Generation X (13e generatie)
VolwasseneHeld (Burgerlijk)Ontrafelen1982–2004Generation Y (Millenials)
OudereArtiest (Adaptief)Crisis2005–hedenGeneration Z (Homelanders)

Steeds gaat het over de verhouding tussen individuen en instituties. Met instituties wordt bedoeld de wijze waarop de samenleving is ingericht. Naarmate het individu volwassener wordt, vermindert de afhankelijkheid van én het vertrouwen in de instituties. Totdat in de tijd van crisis oude instituties worden vernietigd en nieuwe worden herbouwd om als natie (of cultuur) te overleven. Het hele sterke individualisme van de (jong) volwassen fase verzwakt. Een nieuwe generationele cyclus staat op punt van beginnen.

In elke generatie zie je de volwassene in verhouding tot de kinderen staan. De volwassene wil de aarde goed achterlaten voor de kinderen. En iedere jongere probeert te compenseren of te corrigeren van wat zij ziet als excessen van de macht van de midlifers.

Volgens de SHGT verkeren we nu in de tijd van de crisis; de vierde fase van deze generationele cyclus. De vierde kanteling (Crisis) kan ook weer worden onderverdeeld in vier fases: 1. Katalysator. Een bijzondere gebeurtenis is de aanleiding tot de omschakeling. Zo kende we in 2008 de grote bankencrisis. Dat was als het ware de vonk in het kruidvat.  2. Regeneratie. Dit is de fase waarin men het probleem wil fixen. 3. De Climax. Dit is het moment van het grote gevaar. Het curciale moment wat de omschakelinge van de oude naar de nieuwe orde markeert. Het coronavirus zou in deze fase passen. Tijdens deze fase vindt vaak een complete oorlog plaats. 4. De Oplossing. Een glorierijke of een tragische afsluiting die de winnaars van de verliezers scheidt. Publieke vragen worden opgelost en een nieuwe orde stabiliseert zich[i].

Dat is het crisis is, is duidelijk. De vraag ligt op tafel hoe wij als natie overleven. Oude zekerheden worden afgebroken. Maar hoe en welke instituties worden gebouwd? Het lijkt er echter op dat dit niet meer de afzonderlijke naties zijn, maar dat de wereld geregeerd wordt door een beperkt aantal grote bedrijven: banken, media, food companies, en oliebedrijven. Ook de BigTech bedrijven[ii] en BigPharma[iii] horen hierbij. De samenstelling van de toptien kan in tien jaar fors veranderen. Stonden in 2006 energiebedrijven en een indrustrieel bedrijf in de top drie, in 2016 zijn dat IT bedrijven[iv]. Er zijn ruim honderd bedrijven in de wereld die alles bezitten. En deze bedrijven worden gecontroleerd door vier maatschappijen: McGraw-Hill, Northwestern Mutual, CME Group, en Barclay’s.


[i]https://internationalbusinessguide.org/corporations
https://www.thegenxfiles.com/2009/03/05/the-long-turning/

[ii] Zoals Google (Alphabet), Apple, Facebook, Amazon, en Microsoft. Tesla, Nike, Oracle, General Electric, Netflix, Lockheed Martin.

[iii] Pfizer, GSK, Johnson, Novartis, Merck, Eli Lily.

[iv] https://ritholtz.com/2016/09/largest-companies-2016/

De chaotische overgang van een industriële samenleving naar een informatie-gedreven globale samenleving.

De hoogleraar Ervin Laszlo is een vermaard filosoof en systeemwetenschapper die de overgang van tijdperk als een chaotisch proces beschrijft. Economische, sociologische en ecologische onhoudbaarheid zijn de krachten hierin. Laszlo onderkent eveneens vier fasen. (1) een trigger, (2) transformatie, (3) kritische chaotische fase, (4) de afbraak- of doorbraakfase. De overeenkomst met de vierde kanteling is zeer opvallend. De uitkomst van de ontwikkeling van de vierde fase wordt volgens Laszlo bepaald door de dominante cultuur na de vertakking (bifurcation). En als ik dan naar onderstaande figuur[i] kijk, dan lijkt me nu de vertakking die tot chaos leidt het meest dominant. En dat kunnen we gerust zorgwekkend noemen.

Samengevat leven we in een periode van crisis, waarin de gevestigde orde verdwijnt. In dit complexe en dynamische proces kantelt de wereldgemeenschap van een industriële samenleving naar een samenleving die gedreven wordt door informatie. De tijdspanne betreft 2005 tot 2025-2029. De dominante trend lijkt echter een ontwikkeling naar een breakdown.


[i] Laszlo publiceerde zijn model in 2008.

2. Vrede, of toch niet?

In 2006 promoveerde Ingo Piepers op een theorie dat er een patroon is in het vóórkomen van gewapende conflicten[i]. Zijn idee is dat de internationale politiek spanningen oproept die periodiek en mondiaal worden uitgevochten. Oorlog is een een manier waarop het internationale systeem zijn ordening verliest, spanning ontlaadt en tot een nieuw evenwicht te komen. Piepers identificeert sinds 1498 vier systeemcycli. De Dertigjarige Oorlog (1618-1648), de Napoleontische Oorlog (1792-1815) en de twee wereldoorlogen (1914-1945). Deze systeemoorlogen vallen overigens niet in de crisisfasen van de Generational Theory. Na elke systeemcrisis ontstond een nieuwe stabiele internationale orde. Piepers theorie laat ook zien dat de systeemoorlogen versnellen met dezelfde factor als waarmee het aantal militaire slachtoffers groeit. Volgens Piepers’ theorie zou vanaf 2011 een kantelpunt liggen op weg naar een nieuwe systeemoorlog die volgens hem medio 2020 op uitbreken staat[ii]. Vanaf 2011 wordt de hegemonie van de Verenigde Staten op het wereldtoneel langszaam maar zeker kleiner. Dat is het einde van de Pax Americana. Andere ontwikkelingen, zoals de Brexit, maken dat de internationale orde in toenemende mate disfunctioneel is. Naast steeds kortere intervallen en toenemende intensiteit neemt ook de omvang van het gebied toe. Van vooral Europa naar de volledige wereld. Het valt daarom te verwachten dat in een komende correctie ook de omvang van de wereldbevolking een factor is. Het uitroepen van een pandemie door de WHO zou heel goed een trigger kunnen zijn voor het uitbreken van een systeemoorlog. En in elk geval voor het creeëren van een nieuw normaal, een nieuwe wereldorde. Niet alleen voor de Europese delen, maar voor de hele wereld. Landen zijn nu – medio augustus 2020 – nog bezig met de interne bestrijding van de door de WHO uitgeroepen pandemie. En daarvandaan komt een centrale aansturing, getuige dezelfde woorden en daden die regeringen presenteren.

In deel twee: Schemertijden.


[i] https://sargasso.nl/author/ingo/ | https://global4cast.org

[ii] In een bespreking van de studie (2017) erkent De Bruijne (Clingendael Instituut) dat een verandering in de wereldorde (om de spanning eraf te halen) aannemelijk is, maar vraagt zich af of dit door een systeemoorlog zal gebeuren. https://spectator.clingendael.org/nl/publicatie/een-nieuwe-wereldoorlog  

Gezag, Geest & Geld

Ecosystemen fascineren mij als bioloog. Je ziet ze met je ogen dicht. Ecosystemen worden gevormd door de wisselwerking tussen organismen onderling en met hun abiotische omgeving in een afgebakend gebied. Ook de aarde is een systeem. In een systeem zijn altijd drie principes aanwezig: balans, afbakening  & bijdrage. In een gezond systeem is er een gerechtvaardigde balans van geven en ontvangen. Iedereen heeft ook recht op een eigen plaats in het systeem (afbakening). En tenslotte levert ieder een betekenisvolle bijdrage.

Wat is er gaande in onze wereld in deze dagen? Ik doe een poging om de wereld met een systemische bril te bekijken. Dit essay is ook een vervolg op eerdere artikelen: (1) Angst, Autonomie & All you need, en (2) Vijf stappen naar volledige overheersing van een samenleving, en (3) Homo sorosensus. In dit deel beschouw ik de drie systeemprincipes zoals we die in de wereld kunnen waarnemen. Elk mens is onderdeel van het (eco)systeem Aarde. Daarom begin ik bij de drie basisbehoeften van de mens. Samen met drie complementaire menselijke basisvermogens geven ze zicht op het gedrag van individuen. Zij behoren tot het interne systeem van een mens. Vervolgens zoom ik uit van het individuele organisatieniveau naar populatieniveau. Daarbij verwoord ik de systeemprincipes als drie basiskrachten in de wereld: Gezag, Geest & Geld. Het zal blijken dat deze drie krachten een moreel appèl op de mens doen. Tenslotte, in een systeem zijn actoren en is er een omgeving. In het ecosysteem Aarde is het Klimaat onze omgeving. Onderstaande figuur is een schematische voorstelling van de werking van het systeem.

1. Menselijke basisbehoeften en -vermogens

Een mens is uitstekend toegerust om te functioneren in een systeem. De drie systeemprincipes vinden we terug in de vorm van de drie psychologische basisbehoeften van de mens: Relatie, Autonomie & Competentie. Deze behoeften vormen de basis van de Self Determination Theory van Ryan & Deci.

  • Relatie: de behoefte om verbonden te zijn met ‘de ander’. (Balans)
  • Autonomie: de behoefte om eigen keuzes te kunnen maken – en daar ook verantwoordelijk voor te zijn. (Afbakening)
  • Competentie: de behoefte om het zélf te kunnen. Om van betekenis te kunnen zijn. Om een bijdrage te kunnen leveren. De mate waarin we onafhankelijk kunnen zijn. De mate waarin we zelfvoorzienend zijn. (Bijdrage)

Waar deze behoeften worden vervuld, handelen mensen intrinsiek gemotiveerd. Autonomie is het sleutelbegrip en voorwaarde voor met name de behoefte aan relatie. Zie ook artikel (1). Goed beschouwd kun je stellen dat deze basisbehoeften altijd en alleen relevantie hebben als ze in verhouding tot een ander staan.

Een mens heeft niet alleen iets nodig, maar ook te geven. Waar volledig tegemoet wordt gekomen aan de drie basisbehoeften, daar komen ook de menselijke basisvermogens volledig uit de verf: Openheid, Nieuwsgierigheid & Creativiteit. Bij mijn weten zijn deze vermogens nog niet eerder op deze wijze verbonden aan de menselijke behoeften. De vraag ‘wat heb je nodig?’ heeft een equivalent in de vraag ‘wat kun je geven?’.

  • Openheid wil zeggen dat we ‘de ander’ zonder angst en oordeel tegemoet treden. Contact kunnen maken. Naar elkaar kunnen luisteren. Elkaar kunnen steunen.
  • Nieuwsgierigheid helpt ons om de wereld om ons heen te ontdekken.
  • Creativiteit brengt ons oplossingen en inzichten die onze leefwereld vergroten en verbeteren.

Van een open naar een fixed mind

Gedrag ontstaat als gevolg van de interactie met onze omgeving. De ideale omgeving draagt bij aan het vervullen van de basisbehoeften van de mens. Het is ook de voedingsbodem waarin de drie basisvermogens voluit kunnen functioneren. De basisbehoeften en de basisvermogens vormen in een systeem op deze wijze ook een balans van ontvangen en geven.

Wie zijn vermogens voluit kan gebruiken, heeft een open mind. Een ideale omgeving is de plaats waar men vrij is van vrees en stress. Het zal echter duidelijk zijn dat deze ideale omgeving veelal een utopie is. In elk ecosysteem is het ‘eten of gegeten worden’. Een fixed mind is dan nodig om te overleven. Ieder mens heeft daarvoor in zijn jeugd een vaste mindset ontwikkeld. Angst & stress maken dat we niet meer open kunnen staan voor elkaar en dat we niet meer helder kunnen nadenken.

2. Drie systeemkrachten

Hoe kunnen we de systeemprincipes in een samenleving terugzien? Of bij de wereldbevolking als geheel? Het is echter wat vreemd om te spreken over de autonomie van de wereldbevolking. Daarvoor zijn er teveel variabelen die invloed uitoefenen. Ook is de vraag tegenover wat of wie is de mensheid autonoom. Daarom spreek ik over drie krachten als afgeleiden van de eerder genoemde systeemprincipes, te weten Gezag, Geest & Geld. Deze krachten ontstaan in bovenstaand model als het gevolg van het gebruik van de menselijke basisvermogens.

  • Gezag gaat over de verhouding tussen mensen. Wie heeft het voor het zeggen? Wie voert er regie? Gezag gaat over de hiërarchie in het systeem. Gezag wordt gedragen. Daar moet men waardig voor zijn. Recht doen en Gerechtigheid oefenen is de opdracht van een gezagsdrager.
  • Geest: gedachten zijn tolvrij en vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Bovenal is het een basisvoorwaarde voor sociale veiligheid.
  • Geld is onmiskenbaar een macht in de wereld. Loon naar werken zou uitgangspunt moeten zijn. Tevredenheid in de economie van het genoeg.

Moreel appèl

Elk van deze krachten kan worden aangewend op een wijze die andere mensen recht of onrecht doet.

In de Bijbel wordt verslag gedaan van de verzoeking van Jezus door de satan (Mattheüs 4:1-11). In dit verhaal gaat het over de strijd tussen goed en kwaad. De drie verzoekingen betreffen de drie systeemkrachten waarover we in dit essay spreken, teruggebracht tot de essentie. Levensonderhoud, gezag dragen, en een veilige plek om te wonen. Om het makkelijker te onthouden: Brood, Boer, Boerderij. Het venijn zit ‘m in de staart van de verzoeking. De veilige plek wordt alleen verkregen na de erkenning van de satan als heer. Dat zou echter niet anders zijn dan de slavernij zoals ik dit in de bovenroute van het model plaats. Die route wordt ingeslagen als een mens hebzuchtig, immoreel, en zelfverheffend is. Jakobus, een leerling van Jezus, heeft het over de begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen, en de grootsheid van het leven.

Wat gebeurt er als hebzucht, hoogmoed en immoraliteit hoogtij vieren?

  • Gezag ontaardt dan in macht en machtsmisbruik. Machthebbers zien anderen dan als gebruiksvoorwerp, in plaats van gesprekspartner. Men beschikt er naar believen over. Zie ook artikel (2). Wie zich verheven voelt boven de ander, is hoogmoedig. Wie geen recht en gerechtigheid doet, gunt de ander geen plaats. De geschiedenis leert dat er overwonnen volken worden verplaatst en vermengd, in ballingschap werden gedreven, uitgemoord. Dat men van huis en haard moet vluchten om zich het vege lijf te redden. Ik noem dat ontvolking.
  • Autonomie bevordert nieuwsgierigheid en dat leidt tot nieuwe inzichten. Waar de menselijke geest wordt ingeperkt door manipulatie, (in)tolerantie, dominantie en intimidatie, daar begint de slavernij. De rol van het geweten is dan uitgespeeld. Immoraliteit – of ook a-moraliteit – is dan aan de orde.
  • Geld kan leiden tot geldzucht. Men streeft naar andermans bezit. Dat leidt onherroepelijk tot schuld aan de andere zijde. Schuld die moet worden ingelost door grond, grondstoffen, en arbeid.

Schuld, Slavernij & Ontvolking zorgen weer voor Angst & Stress, waardoor menselijke basisbehoeften niet worden vervuld. Gezag, Geest & Geld doen dus een moreel appèl op ieder mens. Het zal duidelijk zijn dat wanneer deze drie systeemkrachten door verkeerde handen worden bestuurd, de wereld afstevent op de ondergang.

3. Klimaat

In de Biologie maken we in een ecosysteem onderscheid tussen biotische en abiotische factoren. In het ecosysteem Aarde is de temperatuur dus een abiotische factor die van invloed is op onze leefomgeving. Niet voor niets woedt er ook een klimaatstrijd over de bijdrage van de mens aan de opwarming van de aarde. Om de menselijke soort te laten overleven, zal het aantal mensen op aarde drastisch teruggebracht moeten worden. Althans, zo vinden sommigen. Het is immers eten of gegeten worden. Overbevolking wordt mondiaal gezien als het grootste probleem. Het zijn echter niet de hoeveelheid mensen die een probleem vormen, maar de verdeling van de grondstoffen die ze verbruiken. Het streven naar welvaart is niet het probleem. Wel het niet willen delen. Waarmee ik uiteraard op geen enkele wijze beweer dat zorg voor onze leefomgeving niet noodzakelijk is!

4. Tot besluit

We zien in deze dagen dat de autonomie van de mens wordt ingeperkt, dat mensen wereldwijd monddood worden gemaakt, en dat we gedwongen worden om afstand tot elkaar te bewaren. Schulden worden vergroot. Niet zelf nadenken, niet te dicht bij elkaar, en niet te veel vrije ruimte. Gedragsbeïnvloeding kan daarom alleen via deze dingen gaan. Deze maatregelen hebben dan ook onmiddellijk het effect van een fixed mind. Zowel UN als WHO maken duidelijk te streven naar een nieuw normaal van wereldwijde solidariteit en gedeelde verantwoordelijkheid. Zie ook artikel (3). De echo daarvan klinkt uit de monden van politieke leiders in de hele wereld.

Gates en zijn vrouw hebben de systeembenadering in elk geval goed begrepen. Zij zien klimaatproblemen als het gevolg van overbevolking. Het is hun voorspelling dat als de mensheid niets aan het klimaatprobleem doet, er een volgende pandemie op de loer ligt. Ook zien zij dat mensen minder kinderen krijgen als de gezondheid verbetert. En de beste en effectiefste manier om de gezondheid te verbeteren, is vaccineren. Daarom investeren zij in global health care en al vanaf 2010 in vaccins. Hun andere focusgebieden zijn de landbouw, (het voorkomen van) gezinsvorming, en onderwijs.

In dit artikel beoog ik inzicht te geven in het systeem waarin we als mensen leven. Daarmee heb ik nog geen antwoord gegeven op de vraag wat er gaande is. Het bovenstaande model biedt genoeg aanknopingspunten om de juiste vragen te stellen en de juiste sporen te volgen. Welke maatregelen worden genomen en welke effecten hebben ze? In welke cirkel passen ze? Een bekend mechanisme is ‘follow the money’. Twee andere mechanismen horen dus te zijn: ‘follow the mind’ en ‘follow the mighty’. Hebben zij of heeft hij/zij het beste met de wereldbevolking voor? Want dat is uiteindelijk de vraag. Wat is het morele kompas? Ik denk graag het goede van iemand, maar goedgelovig is in deze wereld niet op zijn plaats. Daarvoor is er teveel kwaad in de wereld.

Het tegendeel van liefde is geen haat, maar onverschilligheid (Elie Wiesel). Het gezegde ‘overwin het kwade door het goede’ is hier meer dan op zijn plaats.

Omwille van Boer, Boerderij & Brood.

Homo sorosensus

In april 2020 publiceerde de WHO een document waarin beschreven staat hoe overheden de Ccrisis aan zouden kunnen pakken. De crisis kent volgens de WHO allerlei overgangsfases. De UN had al even daarvoor haar inzichten gepubliceerd: SHARED RESPONSIBILITY, GLOBAL SOLIDARITY: Responding to the socio-economic impacts of COVID-19 (mrt 2020). Het is overigens best knap om in zo’n korte tijd dergelijke goed leesbare rapporten te produceren. Ik heb nog niet alles gelezen, maar deze alinea valt me wel op: “Recovery must lead to a different economy – more equal, inclusive and sustainable – where health, social and environmental conditions that determine well-being must be central to the development of the new normal. This has been highlighted in the UN framework for responding to the socio-economic impact of COVID-19 through shared responsibility and global solidarity” (WHO, 2020, p. 11).

Vert: Herstel moet leiden tot een andere economie – meer gelijk, inclusief en duurzamer – waarin gezondheids-, sociale en ecologische omstandigheden die het welzijn bepalen, centraal moeten staan bij de ontwikkeling van het nieuwe normaal. Dit is benadrukt in het VN-kader om te reageren op de sociaaleconomische impact van COVID-19 door middel van gedeelde verantwoordelijkheid en wereldwijde solidariteit.

De WHO is duidelijk. Het kan niet bij het oude blijven. Het nieuwe normaal wordt er eentje van gedeelde verantwoordelijkheid en wereldwijde solidariteit. Wie kan daar tegen zijn?! And never waste a good (or a bad) crisis! Hoe kom je op deze ideeën?! Een antwoord vond ik in het het tijdschrift Open Society News uit 2009. Daarin schrijft Nils Muiznieks, ooit programmadirecteur van de Open Society Foundation in Letland en tot 2018 commissaris voor de mensenrechten van de Raad van Europa: “Many of us (…) assumed that within two decades we could help create a new “open society man.” This “new man”—homo sorosensus—would replace homo sovieticus, whose remains would slowly decompose on the ash heap of history (located in a dark alley behind the gleaming main streets of the new, “normal” open societies we would build). This new “open society man” (and woman!) would be committed to democracy and the rule of law, exhibit civic courage when necessary, be respectful (not just tolerant) of minorities, support socially equitable markets, and be a good european while remaining a responsible global citizen. The new open society man and woman would have no experience with rigid ideology and suppression of critical thought.” (p. 6, 8).

Vert: “Velen van ons (…) gingen ervan uit dat we binnen twee decennia konden helpen bij het creëren van een nieuwe” open samenleving mens”. Deze ‘nieuwe mens’ – homo sorosensus – zou homo sovieticus vervangen, wiens overblijfselen langzaam uiteen zouden vallen op de ashoop van de geschiedenis (gelegen in een donker steegje achter de glanzende hoofdstraten van de nieuwe, ‘normale’ open samenlevingen [SEC! AvM] die we zullen bouwen). Deze nieuwe ‘Open Society man’ (en vrouw!) zou zich inzetten voor democratie en de rechtsstaat, zou zo nodig burgermoed tonen, respectvol (niet alleen tolerant) zijn voor minderheden, sociaal rechtvaardige markten ondersteunen en een goede Europeaan zijn, een verantwoordelijke wereldburger blijven. De nieuwe Open Society man en vrouw zouden geen ervaring hebben met rigide ideologieën en het onderdrukken van kritisch denken.”

Het citaat gaat weliswaar over de omwentelingen in het Sovjet Rijk, achter het IJzeren Gordijn. En met twee decaden bedoelt men na 1989, de val van de Muur. Wat natuurlijk opvalt is het taalgebruik. Inmiddels zijn we vier decaden verder. We zijn nu toe aan de nieuwe normale open samenleving, zonder rigide ideologieën en zonder censuur. Interessant weetje is dat 18 van de 20 factcheckers van Facebook op een of andere wijze verbonden zijn met het gedachtengoed van de Open Society! Ook de BM-foundation doet overigens een duit in ’t zakje. Snap je ook gelijk hoe deze strijd tegen fakenews werkt.

De homo sorosensus is vernoemd naar de godfather van de Open Society, George Sorros. Hij is een multimiljardair die zijn geld gebruikt om zijn filosofische idealen te realiseren. De gedachte achter de homo sorosensus is die van het communitarianisme. Dat is wat anders dan het communisme. Dat was het oude normaal. Communitarianisme benadrukt het nauwe verband tussen individu en de gemeenschap. Iemands persoonlijkheid en identeit wordt grotendeels gevormd door relaties met de gemeenschap. Daarom horen we nu ook zoveel: we moeten het samen doen. Je dient je solidair te gedragen. Je doet het tenslotte niet voor jezelf. Zo wordt jouw persoonlijkheid gevormd door de gemeenschap. Vroeger wist Vadertje Staat wat goed voor je was. En straks? Ja, wie zal het zeggen?!

Gezien de grote eensluidende formuleringen van overheden wereldwijd in de huidige crisis, kan het niet anders dan dat zij deze filosofie als uitgangspunt nemen. Als getuigenverklaringen eensluidende formuleringen kennen, dan is het onderling afgesproken. Maar goed, een pandemie moet je nu eenmaal ook globaal aanpakken. Voor de homo sorosensus er werkelijk is, zal de impact van de huidige crisis enorm zijn, zoals de WHO in onderstaand figuur laat zien. Het zijn de geboorteweeën van de homo sorosensus.


Ik ontwaar Bijbelse parallelen. Een nieuwe geboorte, een nieuwe mens, van opruimen van het oude, van de geboorteweeën van een nieuwe schepping. Petrus, de apostel, verwacht een nieuwe een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar gerechtigheid woont. Zouden de WHO en de UN daarnaar toe werken? Dát zou toch mooi zijn! Maar ik vrees dat we toch teveel van wereldbeeld verschillen.

#followthemind | #followthemoney | #followthemighty

En dankjewel, Polly, voor het aanreiken van wat achtergrondinfo.

Vismarktvirus of niet?

Is het Cvirus van menselijke makelij?

Deze Chinese wetenschapper zegt dat het uit een Chinees militair lab komt. Zij vluchtte naar de US om in leven te blijven. .

Ook Nobelprijswinnaar Luc Montagnier is overtuigd van de menselijke oorsprong van C19.

De Italiaanse prof. Tritto laat in een boek zien dat het C19 in het lab is gemaakt om mensen te besmetten.

Aan het verhaal van de vismarkt lijkt wel een luchtje te zitten.